Sindrom sakroilijačnog zgloba (Sacroiliac joint syndrome) ili sakroilitis se definiše kao jednostrana ili obostrana bolnost u predelu spoja sakralne kosti i kraličnih kostiju. Leva i desna karlična kost su povezane sa kostima sakruma, završnog dela kičme koji se sastoji od pet pršljenova, pomoću sakroilijačnog zgloba koji je slabo pokretljiv i amortizuje stres između gornjeg dela tela (karlice) i nogu. Sindrom sakroilijačnog zgloba se odnosi na zapaljenje jednog ili oba sakroilijačna zgloba koje nastaje zbog preopterećenja i istegnuća ligamenata.
Sindrom sakroilijačnog zgloba je prisutan u blažem obliku kod velikog broja ljudi. Pacijenti se žale na bol u donjem delu leđa i kuku, a često i u nozi. Bol skoro nikada ne ide ispod kolena, tako da je teško postaviti dijagnozu. Oni otežano stoje i imaju problema sa penjanjem uz stepenice, ali i prebacivanjem težine sa jedne noge na drugu. Postoje i poteškoće pri trčanju i pravljenju dužih koraka. Problem sa sakroilitisom imaju žene nakon porođaja, ali i u toku ciklusa jer lučenje hormona dovodi do omekšavanja ligamenata, što prouzrokuje bolove u donjem delu leđa. Degenerativne promene ili reumatska stanja mogu takođe dovesti do ovog zdravstvenog problema, kao i povrede i infekcije. U jutarnjim satima je najizraženija ukočenost, koja postepeno prestaje sa blagim vežbama i razgibavanjem.
Dijagnostika sindroma sakroilijačnog zgloba je otežana jer su simptomi slični onima koji se javljaju kod diskus hernije, išijasa, ili reumatoidnog artritisa. Najčešće se obavlja pregled od strane fizijatra, uz rendgenski snimak ili magnetnu rezonancu.
Terapija vezana za sindrom sakroilijačnog zgloba se sprovodi u odnosu na vrstu i težinu simptoma i njihovog uzroka. Savetuje se kratak odmor nakon obavljanja fizičkih aktivnosti, ali i analgetici, lekovi protiv bolova i za opuštanje mišića. Fizikalnom terapijom se održava fleksibilnost zglobova ali se i rade vežbe snage da bi se mišićima omogućila potrebna stabilnost.